de Computernerd

Anno 2022 is het moeilijk om ons nog een wereld in te beelden zonder draadloos internet. Elk huis of kantoor beschikt over zijn eigen wifinetwerk, als het er al niet meerdere zijn. Ook wanneer we niet thuis zijn, maken we nog altijd gretig gebruik van 4G of 5G voor het opzoeken van informatie, beluisteren van muziek of spelen van games. Ondanks zijn sterke mate van inburgering in onze geesten is wifi echter niet de enige manier waarop we draadloos informatie kunnen versturen van onze router naar onze computer of smartphones.

Naast de gekende radiogolven waar wifi mee werkt, kan je ook informatie verzenden via lichtgolven. Maak kennis met Li-Fi. Het staat voor ‘light fidelity’, en werd als systeem voor het eerst gedemonstreerd in 2011. Tijdens een TEDtalk in Edinburgh deed de Duitse professor in mobiele communicatie Harald Haas zijn eerste visie op Li-Fi uit de doeken. Vier jaar later, in 2015, toonde hij voor het eerst een werkend prototype waarbij lichtstralen een video verstuurden naar een ontvangende computer. Dankzij het prototype werd de eerste kennismaking met Li-Fi plots iets heel tastbaars.

Hoe werkt Li-Fi nu juist? Om eerlijk te zijn is het geen volstrekt nieuwe technologie of manier voor het versturen van informatie, maar wel gewoon een doorgedreven verderzetting van iets bestaands. Het grote verschil met wifi zit hem in de fysieke eigenschappen van de manier waarop informatie, dus de eentjes en nulletjes die onze gegevens opmaken, verstuurd wordt. Wifi zorgt voor een draadloze internetverbinding door middel van radiogolven tussen het zendstation en de ontvanger. Als je nu bijvoorbeeld thuis zit op een laptop die met een wifi-verbinding met jouw router verbonden is, dan bevinden deze onzichtbare golven zich overal om je heen. Net als bij wifi maakt Li-Fi gebruik van bepaalde golven om informatie te verzenden. Het grote verschil is dus dat het hier om lichtgolven gaat.